سلام بر حسین و اربعینش، سلام بر اربعین و زائرانش! و سلام بر اندوه های دل آنان که به سوغات بر مزار کشتگان، عشق بردند و به مویه نشستند. به شوق زیارت صحن و سرای جان فزایت، اربعین شهادتت را به سوگ می نشینیم، یا حسین!

کربلا گشتند با هم هم صدا نامردها              بر علیه نهضت خون خدا نا مردها

آب را بستند و سوزاندندازداغ عطش           لاله های باغ ختم الانبیا نا مردها

خون هفتاد و دوتن ریختندوسوختند            زین ستم قلب علی مرتضی نا مردها

معجز شق القمر کردند از تیغ ستم              با شکاف فرق اکبر در منا نامردها

توتیا کردند جسم قاسم ناشاد را                  زیر سم اسبها در کربلا نا مردها

تشنه لب بین دو نهر آب کردند از جفا          دست عباس دلاور را جدا نامردها

کودک شش ماهه را دادند آب خوشگوار       جای شیر از ناوک تیر بلا نامردها

زینت دوش نبی را پیش چشم مادرش          ظا لمانه سر بریدند از قفا نا مردها

اکتفا بر این نکردند و سرش از راه کین        زیب نی کردند تا شام بلا نامردها

خیمه ها را چون در دار الولا آتش زدند        باز هم بر این نکردند اکتفا نامردها

ریسمان بستند بر دستان آل بو تراب            داد ازبی رحمی این بی وفا نامردها

بر رخ طفلی سه ساله همچو زهرا می زدند    مهر نیلی را به سیلی از جفا نامردها

مردها رفتند در میخانه ی دارالبقا                باز هم ماندند در دار فنا نامردها